Zoeken in deze blog

zondag 22 januari 2012

22/01/12 Green Archers United 1 - 2 Kaya Cignal FC (UMak Stadium - 200 Toeschouwers)




















Gisteren een benefietwedstrijd, vandaag een competitiewedstrijd. Benieuwd of dat enigszins iets zou voorstellen. Er waren enkele opties en zo koos ik voor de dichtstbijzijnde in het stadsdeel Makati, een half uurtje per taxi vanwaar mijn hotel gelegen was. Omdat de wedstrijd pas om 18u begon begaf ik me rond 14u reeds naar Makati omdat hier alle grote malls en betere winkels zich bevinden. Ook het Hard Rock Café en andere leuke etablissementen tref je hier aan. De rest van Manila is eigenlijk maar droevig, weinig bezienswaardigheden en veel armoede in de straten.

Tegen 17u dan richting UMak Stadium, afkorting van University Makati Stadium. We waren vrij snel van het centrum van Makati naar de universiteit gereden maar buiten het stadion was alles vrij doods. Niks rond het stadion te beleven en zo gingen we maar binnenin, inkom was dan weer gratis. Het stadion was klein en simpel maar best gezellig met een leuke hoofdtribune. Maar ook hier een immense looppiste rond het veld. Wel niets te krijgen om te eten of drinken dus dat sloeg ook wel tegen.

De wedstrijd begon, naar schatting een 200 toeschouwers waren op post en dan nog voornamelijk van de bezoekende club Kaya. Volgens mijn vriendinnetje ook enkele dames die meespelen in lokale soapseries en een vriendje hadden bij de bezoekende spelers. Veel was er niet aan te zien, het spel was dramatisch met ruststand 0-0.

De tweede helft bracht dan toch wat animo in de zaak, Kaya scoorde vrij snel de 0-1 en was ook over de ganse match gezien de betere. Maar Green Archers maakte in de 87ste minuut gelijk. In de 88ste minuut scoorde Kaya dan met een vermeende “al dan niet bal over de lijn” de 1-2 wat de nodige commotie meebracht bij de thuisclub en hun supporters.

Er is nog veel werk aan het Filippijnse voetbal te doen, misschien dat de topteams beter voetbal op de mat brengen maar dit was zoals bij ons in de provinciale reeksen. En dan nog niet te spreken over de zwarte voetballers met gekleurde schoenen en haarbanden die dachten dat ze momenteel op de Afrika Cup moesten zitten. Blij dat het gedaan was om 20u en we rustig terug konden afzakken richting hotel voor een degelijke maaltijd.

zaterdag 21 januari 2012

21/01/12 Azkals United 1 - 1 (2 - 4) Icheon Citizen FC (Rizal Memorial Football Stadium - 4.000 Toeschouwers)
























Na verschillende malen op de Filippijnen te zijn geweest zonder een bal te hebben zien vliegen, vond ik nu eindelijk een bruikbare website over het Filippijnse voetbal en competities. En net nu ik een weekendje in Manila was waren de voetbalgoden me gunstig en kon ik kiezen uit enkele wedstrijden. De wedstrijd die het meest in het oog sprong was die van Azkals United tegen Icheon Citizen, kampioen van de 3de klasse in Korea. Een benefietwedstrijd ten voordele van de vele slachtoffers van de tyfoon Sengdong die in de zuidelijke provincie Mindanao lelijk huis had gehouden.

Azkals (streetdogs) is de bijnaam van de nationale ploeg van de Filippijnen maar omdat het Azkals United betrof begon ik te denken dat het eerder een samenraapsel was van spelers in plaats het nationale elftal zelf. En gelijk had ik maar dat deed niet minder aan het feit dat ik hier eindelijk voetbal kon zien.

Plaats van gebeuren was het nationale stadion, goed voor een 30.000 toeschouwers maar was maar voor 1/8de gevuld. Buiten het stadion is het hier helemaal anders dan in Thailand, je kunt niet vrij rondlopen (de hoofdtribune was bv afgesloten met dranghekken), geen entertainment of clubshops juist enkele kraampjes met t-shirts en dat is het. Prijzen varieerden van 100 tot 1500 Pesos (100 Pesos = 1,8 Euro), 1500 Pesos is dus al een hele smak geld voor de modale Filipino. Ikzelf kocht me een kaartje van 100 Pesos tussen het gewone volk en meer was echt niet nodig. Het zicht was goed, ondanks een grote atletiekpiste rond het veld. Wat me wel opviel was de aanwezigheid van een deftige uit de kluiten gewassen “event security”, stewards van een categorie die je eerder in Oost-Duitsland verwacht dan in de Filippijnen. Geen pils te krijgen in het stadion, enkel frisdrank, koffie, thee en zelfs melk! Ook was het niet mogelijk om van tribune te wisselen, je kreeg een gekleurde stempel voor het vak waar je in zat. Dus geen doorkomen aan met een groene stempel voor een vak met een rode stempel. Op dat gebied zijn ze toch iets slimmer dan in Thailand!

De wedstrijd was saai, het voetbal helemaal niet hoogstaand al waren de Koreanen ietsje beter en kwamen dan ook verdiend op voorsprong. Weinig beterschap tijdens de wedstrijd, geen sfeer tot in de 87ste minuut de Azkals de 1-1 lukte. Plots grote sfeer en jolijt bij de Filipino’s, de mager gevulde tribunes ontploften. Eindstand 1-1 en omdat men aan deze wedstrijd een beker had gekoppeld (de KIA RIO Cup – er was trouwens een wagen te winnen) kregen we strafschoppen voorgeschoteld. Waarom ook niet maar daar lieten de Filipino’s het goed in afweten en de Koreanen hoefden de reeks zelfs niet af te maken om te winnen.

Na de wedstrijd de taxi in richting hotel waar het vriendinnetje heel de dag had zitten wachten tot mijn voetbalkuren over waren. Morgen zal ik maar vragen of ze mee wil!